Αραμπάλ, Φερνάντο

(Fernando Arrabal, Μελίγια 1932 –). Ισπανός μυθιστοριογράφος και θεατρικός συγγραφέας. Τα θεατρικά του έργα σφραγίζονται από μια ατμόσφαιρα έντονης φρίκης, όπως συμβαίνει και στο πρώιμο θέατρο του Ανταμόβ, και κυριαρχούνται από χαρακτήρες με μια παιδική διανοητικότητα. Πρόκειται για μια προσωπική έκφραση και συμβολική αναφορά στα γεγονότα εκείνα που σημάδεψαν τον ευρωπαϊκό πολιτισμό τα τελευταία χρόνια και πηγάζει από την οδυνηρή εμπειρία του εμφυλίου πολέμου και της δικτατορίας στην Ισπανία. Ο Α. ξαναζωντανεύει και ανασυνθέτει την εμπειρία αυτή μέσα σε ένα πλαίσιο φανταστικού, που θυμίζει Γκόγια και Κάφκα. To στοιχείο της φρίκης στο θέατρό του έγκειται στο ότι δημιουργεί έναν κόσμο που κυριαρχείται από θύματα και δήμιους, έναν κόσμο όπου επικρατούν τα καταχθόνια παιχνίδια των διεστραμμένων παιδιών, όπου η αυθόρμητη τρυφερότητα μετατρέπεται σε άγρια βαναυσότητα, όπως όταν o Φάντο σκοτώνει τον Λις στο Φάντο και Λις ή όπου η προδοσία καταλήγει στον θάνατο, όπως όταν o Μπρούνο, έχοντας εγκαταλειφθεί από τον σύντροφό του Ετιέν, απαγχονίζεται με την αλυσίδα της τουαλέτας στον Λαβύρινθο. Το στοιχείο του φανταστικού αποτελεί έναν μεσάζοντα ανάμεσα σε μας και τα ωμά γεγονότα: διαφορετικά θα ήταν αβάστακτα. Η αντιπαράθεση μιας στρατιωτικής δραστηριότητας στον κοινότοπο χαρακτήρα της οικογενειακής ζωής στο Πικνίκ στην εξοχή ή η χρησιμοποίηση δύο γέρων που ψευτοκλαίνε για να ανατρέψει τον μύθο του ένδοξου θανάτου στην Γκουέρνικα ή η παρωδία των Παθών και των θαυμάτων του Χριστού στο Νεκροταφείο αυτοκινήτων, συνιστούν στο σύνολό τους έναν συνειδητό χλευασμό της ανθρώπινης ζωής.